hesabın var mı? giriş yap

  • matruşka gibi kendi içinde açılan, açıldıkça çeşitlenerek yine kendi üstüne kapanan sadık hidayet romanı.

    başlangıçta poe öykülerini andırır biçimde esrarengiz tasvirlerin gerisinde kafkaesk bir tekinsizliğin pusuda beklediğini görüyoruz. düş ve gerçek adeta patolojik bir beynin süzgecinden geçerek belirsiz bir çizgide yan yana geliyorlar. başından geçenleri anlatan başkarakter sınırlı çevresinde benzerlerini icat ederek şiddeti, rüyaların dilini, kör sokakları, travmatik maziyi, bir tür femme fatale'i anıştıran karısını, babasını ve amcasını, bir hurdacıyı, koyunları boğazlayan bir kasabı anlatarak aslında kendi yaşamını dile getiriyor. her bir kahraman aslında onun çeşitli bedenlerde zuhur eden yansımaları haline geliyor.

    bulantı ve bunalımın dile gelişi sartre'ı, absürt dünya görüşü camus'yü, tekinsizliğe olan merakı poe'yu, belirsizliğin dili kafka'yı, psikolojik atıflar zweig'ı anımsatırken, ataların inançlarına yapılan bilinçli vurgular freud'u, özellikle de totem ve tabu'yu akla getiriyor.

    son olarak kör baykuş'u lynch'in tekinsiz anlatılarıyla (özellikle de lost highway) mukayese etmek ilginç olurdu. hidayet'in hayal gücü, edebi yönelimleri ve tasvir gücü böyle bir mukayeseyi zaruri kılıyor gibi görünüyor. şahsen çok etkilendim.

  • 3.5 yil ozel bankacilik biriminde multi milyoner insanlar ile calismis, musteri ziyareti yapmis , otellerde ve evlerinde toplantilara gitmis bir birey olarak asagidaki yorumu yaziyorum.

    ilk olarak filmde ciddi bilgi eksikligi bulunmaktadir. yani hikaye birbirini tam olarak tamamlamamaktadir.
    neden mi ?
    adam kadina saat veriyor ve saat sahte cikiyor.
    bakin four seasons hotel , raffles hotel vb yerlere gitiginiz zaman, orada calisan personel sizin sahte saat takip takmadiginizi aninda anlar. bunlarin egitimleri personele verilir.
    ıkinci olarak bu tur zengin adamlar bizler gibi ya bir tane 10.000 tl'ye saat alayim omurluk olsun digerlerini ucuz kullanayim demez. bu tur adamlar rolex hublot vb marka saatlere 100-500 bin dolar arasinda para verir. ve bu saatlerden bir tane olmaz en az 7-8 adet vardir.

    bununla birlikte filmde gosterilen hayat 3-5 kisinden 30-50 bin dolar carparak yasanacak hayat degildir. o ozel jet sirketleri referans olmadan sizi kapidan iceri sokmaz.

    son olarak kadina sahte belge ile 100 bin dolar kredi cektiriyor. bu da imkansiz bir durumdur. neden mi ? evi degil kendinizi rehin biraksaniz oyle para cekemezsiniz. yurt disinda yerlesik bir sirket size maas yazisi vermis ise bunun kesinlikle o ulkedeki sizin konsoloslugunuz tarafindan apostilli sekilde onaylanmasi geremektedir.

    yani kisacasi o otellerde restorantlarda toplama para ile 1 kez dolasirsiniz surekli dolasamazsiniz.
    hatta sahte rolex saat ile ozel jete binmeyi birak pasaport kontrolunden gecerken sen hayirdir derler ?

    peki gercek hikaye nedir?
    muhtelemen bu abimiz birilerinin cantaciligini yapiyor. birileri icin tasimacilik yapiyor. o ulkelerdeki muktedir kisiler bu abiye guzel bir hayat yasatti. bu hayati da yasarken 3-5 tane kadindan para carpmistir. ama filmde anlatildigi gibi 10 milyon $ vb carpaniz icin 100 tane kadinin her birinden 100 bin dolar toplamaniz gerek bu da imkansizdir.

    he film guzel akiyor yani

  • mükemmel bir spiker eşliğinde izlenen maç. chedjou çalıma girdi topu kaybetti ama arkadan geldi chedjou topu kapmayı başardı ve chedjou'nun hatasını telafi etti. 2 chedjou ile oynuyor gs defansta

    edit: selçuk korneri kullanıyor diyor bir bakıyorsunuz korneği kullanan josue. adam sallıyor ya tutarsa diye. beyazlar selçuk, zenciler chedjou

  • bu amk cümlesini nedense hep zenginler kuruyor. sizce de bunda bir tuhaflık yok mu? yorum sizin…

    edit: gelen yüzlerce mesaja istinaden, burada beni ikna etme, düşüncemi çürütme ya da anti tez önermeye çalışmayın özelden mesajlar atarak. ne demişim entry sonunda: “yorum sizin”.

    ayrıca, madem parayla mutlu olunmaz, o zaman sabah erkenden kalkıp eşek gibi işe gitmeyin kardeşim, oturun mutlu mutlu evlerinizde beş parasız. ne de olsa parayla mutlu olunmuyordu dimi?

    para bir amaç değil, araçtır arkadaşlar. mutluluğa açılan en büyük kapıdır. o güzel güzel yiyip içtikleriniz ve paylaştıklarınız, gezdikleriniz ve de gördükleriniz, direksiyonundan yol fotosu çektiğiniz, starbucks vs diğer kahve ve de gold rakılarınız, meşelerde dinlendirilmiş keyif viskileriniz, vs. kısacası, huzur ve mutlu olmanıza vesile olacak her şey para ile satın alınıyorsa… e o zaman..?

    son olarak, acun üzerinden gidelim hadi! adam tadılabilecek neredeyse tüm dünyevi şeyleri tatmış, her yeri gezmiş, yaşı kaç olmasına rağmen (toplumda aslında sıradan biri yaptığında ayıplanacak) kızları yaşında kadınlarla takılan, jeti, yatı, katı, özel tv'si, ingiltere ve de iskoçya'da futbol kulübü vs olan bir adam kusura bakmayın da parayla mutlu olunmaz demesin!

    bana laf anlatmaya çalışmayın, yazın başlığın altına düşüncenizi, insanları ikna edin de beni favlayacaklarına sizi favlasınlar, kapiş..?

    ekstra edit: ve de sonun sonu olarak, parayla mutlu olunmuyor diyip de fakirliğe dönen bi zengin gösterdiğiniz gün ben de bu entry'imi düzeltip özür dileyeceğim! çünkü o güçten, istediğini kolayca elde edebilmekten ve o kadar maldan vaz geçmek hiçbir babayiğidin harcı değildir!

    saygılar…

  • dün denediğim aktivitedir. çok da zor değildir. şöyle ki:

    nişantaşı quick china'da yediğim spider roll ve kani ten roll için 36 tl verip, doymayınca, evde sushi yapmaya karar verdim. hemen nişantaşından taksim dolmuşuna binip, soluğu metro yazıhanesinin yanında bulunan çin yemeği malzemeleri satan dükkanda aldım. ismi chinese market idi sanırım. taksim'den gümüşsuyu'na doğru inerken sağda kalıyor. alman konsolosluğu'na varmadan görürsünüz. zaten quick china'da otururken, sushi yapımı için gerekli malzemeleri internetten araştırmıştım. ondan hangi malzemeleri almam gerektiği konusunda çok da zorlanmadım. haşlanmış pirinci sushi için kıvama getirmek için pirinç sirkesi aldım. sushi için gerekli yosun yaprağı-nori(10 adet) ve sarmak için kullanacağım bambu servisi aldım. bunların fiyatı toplam 12tl gibi bir şey tuttu. sonrasında ise migrostan soya sosu, teriyaki sos ve karides aldım. bunlar da 25 tl gibi bir şey tuttu.

    neyse, hemen nasıl yaptığımı da anlatayım. vallaha herkes yapsın istiyorum evde, çok zevkli ve kolay. 1 su bardağı pirinci yıkadım, ve biraz suda beklettim, sonra tencereye alıp, 1.5 su bardağı su ekledim. yağsız ve tuzsuz pişirdim. 20-25 dakika pişince tencereden aldım, bir tabağa koydum ve soğumasını bekledim. soğuyunca üzerine yarım çay bardağı pirinç sirkesi ekledim, ve karıştırdım. pişmiş ve dondurulmuş karidesleri sıcak suya attım, kaynayınca, tabaktan aldım. bir sushi roll için 7-8 tane orta boy karides yeterli. bambu servisin üzerine bir buzdolabı poşetini yırtıp koydum (strech film yoktu evde , ondan). üzerine bir avuç pirinci yaydım. elime yapışan pirinçler için soya sosu döktüm elime çok az, hemen çıktılar. neyse, pirincin üzerine yosun yaprağını serdim. ve bunun üzerine yosun yaprağının bana yakın tarafından 2 parmak uzaklıkta ve 2 parmak genişliğinde, mayonezin içine salatalıkları küçük küçük doğruyarak elde ettiğim karışımı serdim. mayonez yerine avakado da kullanabilirsiniz. kafanıza göre takılırsınız, elinizde ne varsa. sonra ise soğuyan karidesleri bu karışımın üzerine dizdim. bambu servis yardımı rulo şeklini verdim. sonrasında ise dilim dilim kestim, üzerine teriyaki sos (şart değil) döktüm. biraz da susam ekledim. şahsen ben çok beğendim. hepsini de afiyet ile yedim. pirinç ile yosun yaprağı(normal boyutunun üçte ikisi kullanılır) yer değiştirir ve içinde sadece karides olursa da adı maki oluyor. ha, bu arada karides şart değil, somon, ve ya levrek de kullanabilirsiniz. mantık hep aynı.

    çok mu basite indirgedim, ne. neyse, yukarıda verdiğim karışımdan dün 3 roll yedim, tabi, 2 de quick china da yemiştim. hala çok iyiyim. yani tarif denenmiştir, gönül rahatlığıyla yapın, bol bol yiyin.

    edit: 1 su bardağı pirinç ile 2 ve ya 3 roll yapılıyor.