hesabın var mı? giriş yap

  • "kurban bayramı gelir, hem kavurma yersin, hem buzluğa et yığarsın, hem de cennete gidersin. daha da dinini beğenmiyorsun zındık."

  • ömür boyu yüreğinize takılan büyük yumru.
    ne yapsan geçer, ne yapsan hatırlamazsın, sırrı yok..
    o’nun olmadığını bilerek yaşamanın rengi ruhsarı yok…

    yapma derdim..bu kadar hızlı kullanma, "bir yanım böyle ölmek istiyor" derdin hep…

    o gece kavga ettik , meydandaki fırının önünde.. bas bas bağırdım sana. gençtim, hatta hala içim çocuk, “gözüm görmesin seni dedim”. o kadar emindim ki ertesi gün göreceğimden…doğumgünümdü, kıyamazdın..
    gençtim, o kadar fevriydim ki…pişman olmanın ne demek olmadığını bilmiyordum henüz.
    o kadar emindim ki…sinirle uzaklaştım yanından, son defa kokunu bile duymadan, sarılmadan…

    ertesi sabah şarkı söyleyerek uyandım barış.
    kapının önünde seni ya da çiçeğini göreceğim diye oyalandım, nazlandım.
    ölüm soğukmuş, ölüme nazlanılmıyormuş.
    neşeyle atladım merdivenleri, hep buluştuğumuz yere gidecektim ve sen orada bana sürpriz yapacaktın hesapta…yokuşu inerken biri geldi nefes nefese koşarak..“ duydun mu? ” “barış yoğun bakımda…” ben o anki bakışımı bir daha bakabilir miyim barış?
    nasıl arabaya bindim.. nasıl hastaneye geldim…

    eve gidince babana anlatmışsın beni. “görmek istemiyor beni” demişsin. göstermediler seni bana. son bir defa tutturmadılar ellerinden. diyemedim..bilemezdim..diyemedim…
    cenazeni, toprağını bile elleyemedim..bilemedim..böyle olacağını bilemedim…görmeyeceğimi bilemedim..

    hışımla çıkmışsın evden. motora atladığın gibi edremit e gitmişsin. dövme yaptırmışsın.
    sol göğsünün üzerine bir kalp. içine de adımı yazdırmışsın..bilemedim..bir hışımla dönmüşsün. tam da “barış yoğun bakımda” dedikleri yerde savrulmuş motor. paramparça olmuş. bilerek mi yaptın? bir yanın hep gitmek isterdi..hep gitmek. bilerek mi gittin..
    hastanede ailenden uzak bir köşeye çökmüşken duydum annenin feryadını. yanmaz mı, o yürek yanmaz mı?..benden bilmez mi, haksız mı..

    senden sonra doğumgünlerimi kutlayabilir miyim ben barış?
    sevinebilir miyim doğduğuma?
    affet beni..bilemedim..
    adımı karıştırıp tenine, gideceğini bilemedim…
    son bir defa “seviyorum” diyemedim…

    edit: 8 sene önce yasanmıştır ve tamamen gerçektir..keske olmasaydi ama gercek.

  • savunanlar oldukça sırtı yere gelmeyecek restoran zinciri.

    tavuğun kilosu 50 60 tl. toptan alıyordur, ama hadi 50 diyelim. 100 gram tavuk, 5 tl. üzerine nasıl bir krema, baharat ekliyor ki 104 tl'ye satıyor? şakasınız abi.

    şurada zengin savunmayın be abicim.

  • cocukken ben buyuyunce diye refere edilen yaslardir bu 30lu yaslar... ama o yaslara geldikce, cocuklugunuzda kendinizde olmasini beklediginiz 'buyume'nin gerceklesmedigini gorur, ruhen hala gelinecek bir 30 yas siniri varmis gibi hissedersiniz[en azindan bende oyle oldu]
    bu bunalimin esas nedeni , kendinizi 30 yasinda gormek istediginiz yerin hayali ile 30 yasinda bulundugunuz yer karsilastiginda ortaya cikan farktir*.
    o hayalin olusmasinda sizin yasadiginiza benzer hayatlarin izledigi yolun buyuk onemi vardir. siz de kendinizi o yollari izlemek zorunda hissedersiniz. ruhen buna hazir olmasaniz da. isin ilginc tarafi bu yaslara yaklastikca sizi icine alan surec ayni zamanda sizi surec icinde karsilasacaginiz seylere***hazirlar. bu nedenle, bir anlamda bunalim demek cok dogru olmaz. bunalim, sizden beklenenle[kendinizin ve baskalarinin beklentileri] yapmak istediginiz taban tabana zit olmasi durumunda ortaya cikar. bu durumda surecin sizi hazirlamasi da soz konusu olamaz.
    bu yaslarda hayatin kalan kismini nasil yasamak istedigini sorgulayan kisi, birseyleri kaciriyormus hissiyati ve yanliz kalmak korkusu kisitlari altinda acele verilmis [yada radikal] kararlari uygulamaya kalkarsa,30 yas bunalimini hayatinin geneline yayabilir. serinkanli olmak gerekir**.

  • "ulan 150 lira burs vereceksiniz, istiyosunuz ki tüm akrabalarım ölmüş olsun, tutunacak dalım kalmasın. sakat kalayım, tecavüze uğrayayım. ibneler!"