hesabın var mı? giriş yap

  • ahmet hamdi tanpınar'ın bir yeşilçam filminde figüranlık yaptığı iddiası.

    iddianın kaynağı selim ileri'nin 2020 yılında çıkan yaşadınız öldünüz bir anlamı olmalı bunun kitabı. kitabın
    kapağında bile tanpınar’ın zümrüt filmindeki figüranlığı var.

    selim ileri o günün hatırasını çolpan ilhan’dan dinlemiş. ahmet hamdi tanpınar, çolpan ilhan’ı görmeye zümrüt filminin setine gidiyor. sette epey kalıyor. bu süreyi uzatmak için filmin rulet masası sahnesinde, çolpan ilhan masaya doğru eğilmişken yönetmen ömer lütfi akad'dan küçük bir figüranlık istiyor. selim ileri, tanpınar’ın figüranlığından ilk defa 2002’de bir röportajda söz açmış. sonra akademik merak, figüran tanpınar hadisesini büyütüyor. filmi gören bir öğretim üyesi, figüranın tanpınar olduğunu kabul etmiyor ancak daha sonra kaleme aldığı bir kitabında tanpınar’ın figüranlığından kaynak göstermeden bahsediyor

    http://web.archive.org/…nasinda-selim-ileri-3567172

    iddiaya göre sol taraftaki kişi ahmet hamdi tanpınar

    görsel
    görsel

    tabi konuyla ilgili dedikodu çok. kimileri ahmet hamdi tanpınar'ın sinema merakından dolayı figüranlık yaptığına inanıyor. bazıları paraya ihtiyacı olduğu için figüranlık yaptığını düşünmekte. en güzeli; ahmet hamdi tanpınar'ın çolpan ilhan'a hayran olduğu için sete onu görmeye gittiği ve ufak bir hatıra bıraktığı yönünde. en can sıkıcı olanı, filmdeki figüranın ahmet hamdi tanpınar olmadığı, benzer bir sinema emekçisi olduğu iddiası.

    bu da ahmet hamdi tanpınar'ın o yıllardaki fotoğrafı. filmde figüranlık yaptı mı bilinmez ama ilk selfie çeken edebiyatçı olabilir.

  • neyzen tevfik bu akit gibiler için demişti gerekeni.

    "ben sana bok demem,
    boklar duyar ar eder.
    bir zerren düşse boka,
    onu da mundar eder.

    tanrı senin hamurunu
    necasetle yoğurmuş,
    anan seni sıçar iken
    yanlışlıkla doğurmuş..."

  • türkiye'nin en fırlama futbolcusuydu, şimdi ise en fırlama yorumcusu.

    - hiç bir golü kız arkadaşına hediye ettiğin oldu mu?
    + aynı golü iki farklı kıza hediye ettiğim bile oldu.

  • altunizade capitol d&r'da, kitap rafları arasında, 15-18 yaş arası olduğunu düşündüğüm bir hanım kızımız tarafından dile getirilen hayret ve sevinç cümlesi. muhtemelen son 2 yıldır ilk defa kitap okumasına neden olacak bu kutlu olayı giyim kuşam ve prozodi açısından kendisinden ve birbirlerinden ayırt etmenin mümkün olmadığı arkadaşları ile paylaşırken kulak misafiri olduğum kutlu haber.

    aslında bir nevi yardım çığlığı olarak da algılamak mümkün. şu birkaç kelimelik kısacık cümleden bile son 20 yıldır yaşadığımız yadsınamaz mallıklar ile ilgili fikir edinmek mümkün değil mi a dostlar?

    halid ziya uşaklıgil'i tanımıyor veya bu sıradan dizinin bir uyarlama olduğunu bilmiyor olması değil bence mesele. kanımca, çok daha ciddi bir mesele var bu cümlede!

    kitap kavramı, "çıkan", zamanı gelince yeşeren veya düzenli servis edilen bir obje olarak algılanmaya ne zamandan beri başladı?

    turfanda hıyar mı lan bu?

    tamam gazetelerdeki boy boy ilanlardan, marketlerdeki cikletlerin kenarına koyularak satılanına; her televizyonu açtığımızda son yazdığı kitabını kameralara tutarak röportaj veren yazarlardan, dergilerin yanında eşantiyon verilenine, "kitap" ön planda sanki endüstriyel bir ürünmüş gibi algılanmaya başlanmış olabilir. ama bu kadar da mı koptuk gerçeklikten artık?

    bir kitap, bir beste, bir heykel veya resim ne zamandan beri ısmarlama mobilya, kesilmiş çelik veya banttan üretilen buzdolabı muamelesi görmeye başladı arkadaş!

    hani bu ülkenin çocukları manevi değerlere bağlı ve muhafazakar kişiler olacaklardı. hani şanlı tarihimiz ve asil milletimizle gurur duyacaktık. gavur ve gomonist propagandalarından koruyacaktık yavrularımızı. bu yüzden asmadık mı lan sağdan soldan 50 kişiyi. bu yüzen işkence görmedi mi binlerce genç aydın.

    ne oldu gladio'nun pezemenkleri? daha bıkmadınız mı yalan söylemekten? "yanılmışız, her şeyi istediğimiz gibi uyguladık ama sonuç bklediğimiz gibi olmadı. özür dileriz" de demediğinize göre, o söylemlerinizin de hiçbiri sikinizde değilmiş demek ki!

    manevi değeriniz ana akım` :mainstreammedya, milli değerinizwall street` borsası olunca, yine de şükredin bizim gençliğe hıyar ağaları. delikanlılar birbirini dürtüp "kalem ve klavye icat olmuş olum biz de yazabilecekmişiz" diye geyik de çevirebilirlerdi. size kalsa bu ülkeye bilgisayar ekipmanı olarak sadece mouse sokardınız ya...

  • sevgili evinde gerçekleşmiş dünyanın en çaresiz mevzusu. şehrin uyuduğu saatlerde, tuvalette kitap sayfası çevirince bile sevgilinin uyandığı sessizlikte sıçmak zorunda kalan bünyenin, çaresizlikten terlikleri yere vurarak bok sesini örtbas etme çabası. adeta bir umuda yolculuk. büsbütün ayrıksı bir antoloji.

  • çikolata sever misin?

    edit: sorular editlenebiliyormuş. şimdi ben çikolatayı değiştirip "başka bir şey" yazsam, alttaki çok cevabı aynı yerinde dursa, bunun vebali kime kalır ey sözlük yönetimi?

  • - ay hatun deme bana necmi!
    - nedenmiş.
    - ne o öyle kırolar gibi...
    - hatun hakanın eşidir. islamiyet öncesinde ülkeyi hatun yönetirmiş. sen de benim dünyamın biricik hakimi olduğun için öyle diyordum sana. bi daha demem.
    - ayy ya tamam onu de ama bayan deme. ne o baydın mı benden?
    - ama bitanem baymak yediğin bişeyin midene dokunmasıdır. bakma argo tanımlara bayan öztürkçe kadına saygıyı belirten bir sözcük işte ne güzel.
    - manita diyosun bana asıl. kırosun işte.
    - manita mana'dan gelir eski dilde tanrıça demektir. ben üzerimde bıraktığın o sihirli etki yüzünden... ya tamam bi daha demem.
    - ay necmi çok tatlısın yaa
    - (mna kodumun karısı)
    - bişi mi dedin necmi?
    - saçların diyorum ışığım, altın sarısı...

  • bugün keşfettiğim bir tanesini eklemeden geçemeyeceğim. hastalık nedeniyle salya sümük yatakta geçirdiğim şu günlerde bunlara sarmış olmam tesadüf değil elbette ama arada sahiden güzel şeyler çıkıyor. we never met isimli bu sayfa aslında rastgele yabancıların (asla yüzleri görülmeyecek şekilde) fotoğraflarının çekilmesiyle başlayan hikaye, altlarına onlala ilgili kurgusal bir metnin eklenmesiyle paylaşılıyor. siz de benim gibi çok sıkılıyorsanız, takip edilesi bir sayfa. ya bi de insan bi hüzünleniyo mu nedir anlamadım ki..

  • biri de çıkmış devleti eleştirmeyin diyor, ya allah aşkına o tayland olayında dünya seferber oldu, bizimkiler ancak baş sağlığı diler neyini eleştirmeyelim biz bu devletin?
    14 yıl önce 30bin liralık sistem trende yok diye babam öldü benim, dava açtık devlete kazandık gelmiş burada laga luga yok devlet değil. iktidarda kim olursa olsun böyle ciddi olaylarda her zaman devletin sorumluluğu vardır.