hesabın var mı? giriş yap

  • six feet under'ın finali.
    hani bir deyim vardır yaa.
    koltuğa çivilenmek.
    ben onu birebir yaşadım ilk izlediğimde.
    hareketsiz bir şekilde ekrana baktım.
    final bitti ben halen kımıldayamadım.
    bir hafta sonra tekrar izledim finali ve yine aynı şekilde koltuğuma çivilendim.
    gelmiş geçmiş en büyük ve en kaliteli dizi finali six feet under'ın finalidir

  • muhteşem bir icat.

    dandik telli bir plastik parçasının, kullanımı bu kadar kolay ve ağzı bu kadar ferahlatan bir şey olması çok acayip. tepe'nin 0.4 ve 0.5 mm olanını kullanıyorum. bazı dişlerimin arasında neredeyse hiç boşluk yok; iple bile zorlanırken, bazen diş etimi kanatırken 0.4 olan arayüz fırçasıyla bunu hiç yaşamadım.

    diş ve ağız sağlığı için pek çok ürün kullanıyorum. hem kendime saygım var, hem de başka insanlara bununla zulmetmek bana çok çirkin geliyor. arayüz fırçası ve ağız duşu listenin en tepesinde. lüzumsuz gibi görünen/algılanan ama bir kez alışınca varlıkları aranan diş bakımı nesneleri kesinlikle!

    dişlerine düzenli bakmayıp da adını bilmediğim bir sürü işleme maruz kalmayı tercih eden, o işlemlere yığınla para döken, üstelik hayatındaki insanlara da zerre kadar saygısı olmayanları asla anlamayacağım. diş bu ya... neanderthal misiniz siz!

  • ok iade alam.
    benim için bu üslup yeterli.kimse sizin uşağınız değil karşınızdaki de insan.herkese dolandırıcı yaftası yapıştırmasını biliyorsunuz ama karşınızdaki insana hayvan muamelesi yapmakta sakınca görmüyorsunuz

  • hey gidi hey.

    liseliler bilmez.

    bu eylemin sonucunda, müzik çaların oyunun müziklerini tıkır tıkır çalması olasılığı %90 gibi bir şeydi.

  • 93 senesindeki efsane benim.

    önümdeki iki dallama ağlıyordu. arkamdakiler ağlıyordu. yanımdaki çekik tip tip bana bakıyordu. herkesin anası-babası sınıfta. gri önlüğüm ve ceplerindeki iyi ütülenmiş beyaz mendillerimle etrafı gözlemliyordum. annem yanımdaydı. işe gitmesi gerekiyordu. hayır duasını edip öptü ve gitti. her teneffüste çekimser adımlarla kapının önüne çıktığımda milletin annesini görüyordum orada burada. ama benim annem yoktu. gerçi olsa ne boka yaracaktı orası da ayrı. akşam olunca geldi, aldı beni.

    şimdi asıl ağlamama nedenime geleyim. annem ağlamazsam bana kardeş yapacağını söylemişti. ben de ağlamadım tabi ki. eve gitti kardeş yok. kardeşimi sorunca karnenin hepsini beş getirirsen kardeş yapacağım dedi. karne günü eve gittim, yine kardeş yok. bu sefer ikinci sınıfta aynı döngüye soktu. sanırım 4. sınıfta çocuğun ısmarlama bir olay olmadığını öğrendiğimde artık çalışkan bir öğrenciydim. bu vesileyle iyi bir not ortalamasıyla 8 yıllık zorunlu eğitimi bitirdim.

    bu kadın yıllarca pepsi kola şişesine koyduğu siyah üzüm suyunu bana kola diye içirmiş kadın. ben mi aptaldım, bu kadın mı akıllı hala emin değilim. belki ikisi de. *