benevolence

• genel tabirle "iyi" insan olma durumu, nezih guzel efendi gibi olma hali.
• çinliler bu kelimeyi ‘ren’ diye tonlandırıp iki çizgiden (radical) oluşan basit bir logogram ile insan anlamına gelecek şekilde diğer dillere tercümede iyi-insan olarak işaret ederler.
  ‘ren’, diğer anlamda “benevolence” konfüçyanizm beş ana öğretisinin ilk teması olmakla beraber “iyi insan” kavramının temelini temsil eder ve diğer öğretileri bu temelden açarak zengin bir sofra hazırlar gibi karakteri süsleyip şekillendirir.
  öğretiler çatışık düzen^* üzerine değil sadece “olması gerekenler” ile betimlenir, işte bu sebeple tüm çin halkı insan (ren) yerine “benevolence” demeyi tercih eder…
  
  zaten tüm insanlık için de olması gereken bu değil mi sözlük.
• (bkz: humanity)
  (bkz: charity)
• gönül adamı olma haline ecnebi lisanında karşılık gelen kelime..
• latince benevolentia kelimesinden türer, iyi isteme demektir özünde ancak iyilikseverlik olarak da çevrilebilir. bene(iyi) + volo(istemek) kelimelerinin bileşimidir.
  
  hume'a göre benevolence'dan başka insana daha fazla değer veren bir şey yoktur. ve temelde bu bir duygu ya da duyudur.
  
  kant'a göre ise guter wille(benevolence)'den başka kayıtsız ve koşulsuz iyi bir şey düşünülemez. kendi başına iyi bir istemeyi akıl ortaya çıkarmalıdır. hume'a göre ise iyilikseverlik duygusunu deneyimlemek için aklın istemeyi, iyi bir istemeye dönüştürmesine gerek yoktur.
  
  (bkz: bienveillance)
• insanın doğasında özgeci^* eğilimlerin ben'ci eğilimlere üstün olduğunu ileri süren iyimser bir görüş. bu görüşe göre, diğerlerinin, başkalarının iyiliğini isteme, ana erdemdir. adalet duygusunun ve kavramının da temelinde de başkalarının iyiliğini isteme, benevolence yatar. benevolence (latince benevolentia) yoksunu, ötekinin iyiliğini istemeyen insan, ne adaletin ne de eşitlik ilkesinin varlığını kanıksayabilir. ahlak felsefesinde mutluluğun başkasının mutluluğundan geçtiğini öne süren anlayışın ana ilkesidir.