hesabın var mı? giriş yap

  • muş'ta mecburi hizmet yaptığımız yıllar. muş'un yerli halkı, hakikaten değişik geliyordu, özellikle başlarda..şehrin zaten bir tane büyük caddesi var, o yolun ortasında(tam ortası), çalışır halde araba bırakıp, kaldırımda bir tabureye oturup çay içen insanı sadece orada gördüm mesela..

    neyse efendim, muş nasıl bir yer sorusuna da cevap olacak yaran olayımız şöyle..
    bir arkadaş bu meşhur caddede araçla seyrederken yolun ortasında bir yaşlı amcanın durduğunu görüp, amcanın geçmesini beklemeye başlar. amca elindeki bir şeyi yolun tam ortasında inceler..bir dakika geçer, yok..iki dakika, yok.. korna çalar, yok..

    sonunda arkadaş sinirlenir, çıkıp 'dayı ne yapıyorsun yolun ortasında, çekilsene!' diye bağırır.

    amca bütün sükunetiyle döner ve şöyle der: farzet ki odunum, etrafımdan dolaş!

  • hayat bir yolculuk. yanımıza insanlar katarak yürüyoruz.

    yanyana yürürken aynı istikamette gitmeyi iki kişinin de istemesi gerekir. kimseyi zorla istediğiniz yolda yürütemezsiniz. bunu yapmaya çalışmak sizi de karşınızdakini de yorar. yolunuzda ilerlemeyi zorlaştırır.

    o yüzden bir kadını ya da erkeği elinizde tutmaya çalışmak yerine elini tutun, konuşa konuşa, güle ağlaya yürüyün o yolda. biriniz tökezleyince, diğeriniz düşmesini engellesin. biri yorulunca, diğeri koluna girsin.

    o zaman yolculuk keyifli olur. bunu sizinle birlikte yapmaya niyetli birisini bulunca elini sıkı sıkı tutun, ona kendinizi anlatın, onu dinleyin, düşüncelerine saygı duyun, sevin yeter ki. o zaman yolun taşlarını birlikte döşersiniz, istikamete birlikte karar verirsiniz ve ancak o zaman elinizde tutmaya çalışmaz, birbiriniz için, her şeye ve herkese rağmen, orada olacağınızı bilirsiniz.