kuşatma

• ayni isime sahip furuzan kitabi ve kitaba adini veren oyku.
• (bkz: siege)
• bir edip cansever siiri;
  bir gün akıp gitmeye her yerim
  suyundan içmeyle alışık.
  
  gitmek! yazmışım defterime çoktan
  rıhtımlar, güz halatları, daha bir suru şey
  şuramda darmadağınık.
  
  vişneler, atlar, yıldızlar
  yıldızlar, sik ağaçlar, kasaba lokantaları
  yıllarca duran sözler yenisi konuşulmadık.
  
  oteller, oteller, o bakımsız suçluluğum benim
  geçmem kapınızdan bile artık.
  
  doğasın, bir sen beklersin beni, bilirim
  sesimi, düşlerimi, kırık parmaklarımı
  var başka neyimse onları artık.
  
  doğasın sen, doğasın, yarat beni yeniden
  ey yalnızlığımı kuşatan yalnızlık.
• füruzan'ın ikinci kitabı. ilk kitabın daha çok olumlu, ancak sonraları olumsuzluğa dönüşen yankıları bitmediği için bu yeni birikim, ilgileri büsbütün artırmıştı. kitap hakkında yazılanların çeşitliliği, değerini okuyucusuna kabul ettiren bir başarıya tanıklık eder. kitaba adını veren hikayeyi okuduğum gün sevmiş, etkilenmiştim. bu eseri sevmiş olmak, bir yerde gizli birikimler tersliğini yarattı; ne var ki her biri bir tarafa ayrılan kişiler hep aynı konuda yazmak gereğini duydular.
• ali yüce şiiri:
  
  kuşatma
  
  ben gurbete gidiyorum
  bağlayın yaramı
  uzun bir türküyle
  belki dönerim anacığım
  belki dönmem
  ayrılığa takılmış ayaklarım
  
  ben yurdumu özlüyorum
  otumu böceğimi
  insanımı özlüyorum
  kendi elimle yapıyorum
  birbirinden uzun günleri
  güzellerle kuşatılmış
  dört bir yanım
  çirkinliğimi özlüyorum
  
  çok başlı dağların ardında
  gökten altın yağdırıyorlar
  kuşsütü sağıyorlar
  demir ineklerden
  uygarlıkla kuşatılmış
  dört bir yanım
  ilkelliğimi özlüyorum
  
  geleceğimi yeşertiyor
  tohumun geleceği
  gözlerimle kokluyorum
  cennetteki yapma gülleri
  meleklerle kuşatılmış
  dört bir yanım
  şeytanımı özlüyorum
  
  biliyorum
  çıktıkça küçülecek yokuş
  büyüyecek güzel atım
  yürüdükçe çoğalacak ayakları
  çoğalacağım üstünde ben
  düşmemi beklemeyin
  sevgilerle kuşatılmış
  dört bir yanım
• "birlikte bir kıyıyı kuşattık
  bütün tarihçiler eski kuşatmaları
  evlerinde bir bir yanlış yazarken
  gemilerimizi saldık serin sulara
  onun gemileri benim gemilerimden
  sanki biraz daha tedirgindi
  
  o tedirginlik bitti
  gözlerine dalıp gittim
  dalgalara sedef kakmalarını
  yayarken ufkun pembeliği
  açıkça seni seviyorum dedim
  ben de seni seviyorum demedi
  
  kendini bilmez bir karga
  oh olsun diye bütün kargalara
  yakalanıp mısırdan getirilmiş
  üstünde keklik giysileri
  ayıpladı kendine göre bizi
  ne işiniz var dedi
  bu saatte burada
  
  ona hiçbir şey söylemedik
  o kim ki bizim yanımızda
  biz bir denizi kuşatmışız birlikte"^*
• türk sinema tarihinin en enteresan filmlerinden birisidir. 1986 yapımıdır.
  
  ismi bilinmez. ama bir kere izleyen bir daha unutmamı$tır. 1986 senesinde dahi bu filmi izleyen ''hani 10 sene falan önce bir film vardı, sapık vardı, cocuk depoda saklanıyordu'' diye anlatır. günümüzde bile bu film ''hani 10 sene önce televizyon vermi$ti. cocuk kacıp depoya saklanıyor, sapık onu bulmaya calı$ıyordu'' $eklinde tanımlanmaktan kurtulamamı$tır.
  
  22. senesine $an ve $erefle giren ku$atma filmi bulut aras ve dönemin cocuk oyuncusu umut ula$'ın ba$rollerinde oynadıgı yan rollerde fato$ sezer ve deniz erkanat'ın oynadıgı bir korku filmidir. ya da gerilim. ya da dram. film de deri ceket, atkı ve $apka ile sarıya boyalı sapık saclı yıldız rolüyle büyüyen isim ise necati er'dir.
  
  film bir cinayete tanık olduktan sonra sapıgın (yani necati er beyefendinin) buna $ahit olmasıyla bir fabrikaya saklanan minik umut'un hikayesidir. umut, sapık pe$indeyken tırıs tırıs halde bir odaya saklanmı$, buldugu bir telefonla rastgele numaralar cevirip yardım istemi$ ancak kimseye kendisini inandıramamı$tır.. umut, umutlarını tam kaybetmek üzereyken telefonda ''ne oldu kücügüm sana'' sözüyle kendisine gelir ve kurtarma hkayesi ba$lar..
• grup yorum'un şu günlerde daha bir anlam kazanan şarkısı ayrıca efkan sesen'in yorumu taktirimizi kazanmıştır.
• füruzan'ın kırkyedililer'ini haber veren öykü kitabıdır. ilk öyküyü okurken ısrarla kırkyedililer'den bir bölüm okuduğumu ima etti hafızam. gel gelelim kitaba ismini veren öyküdür asıl olan. son cümleyle zınk durduran. öykü anlatamayan ve bu nedenle öykü anlatmayı reddeden bünyem ister istemez bulduğum ilk insana bu öyküyü anlatma iştihasıyla kıvrandı. anlatmaya teşebbüs ettim ve onca beceriksizliğime rağmen dinleyende de hemen hemen aynı etkiyi yarattı.
  
  not: ikinci kez okumaya yüreğim dayanmıyor.
  
  (bkz: abla)
• en yaralayıcı mısrası, filistin halkının özgürlüğe olan inancını tüm çıplaklığıyla ortaya koyar.
  
  "terli bir asker kaputuna sardık sonra
  kurşunlar yağıyordu cesedine annenin"