ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
milletin çıldırmış gibi parayı coin'e yatırması
-
aynı zamanda kısa yoldan zengin olma hayalleri kuran milletler/ülkeler listesinin karşılığıdır.
ekşi itiraf
-
meraktan kedi maması yedim. çok iştahlı yiyodu piç.
yusuf yazıcı'nın türk kezbanlara verdiği ayar
-
kapitalizmin dayattığı şekilciliği iliklerine kadar işlemiş beyin yoksunu ''kaşarlara'' verilen ayar. instagram profili sözde ''düzgün'' olsaymış dm atınca cevap verirlermişmiş. bunlar kezban değil kaşar kaşar.
sadece ideal bir dünyada girilebilecek diyaloglar
-
-akşam beraber yemek yiyelim mi ordan da bir mekana geçer birşeyler içeriz..
- ne gerek var o kadar masrafa direk sana geleyim..
-canım benim..
türkiye'den çıkacak nba takımlarına isim önerileri
mağazada açtığı kazağı katlayıp koyan müşteri
-
sadece karşısındaki insanın yaptığı işe saygı duyuyordur.
yer yön duygusu olmayan insanlar
-
bir yönleriyle eksik, arizali insanlardir ve günlük hayatlarinin her deminde bunun azabini yasarlar.
ecnebice "sense of direction" diye adlandirilan bu yetileri gelismedigi gibi, psikoloji biliminde "cognitive map" olarak nitelendirilen, gittikleri, gördükleri yer hakkinda kafalarinda bilişsel bir harita oluşturma becerisi de acinakli bir şekilde uzaktır onlara.
maalesef kendimden biliyorum diyerek ve şahsi hatıralarımdan örnekler vererek devam etmek zorundayim ki, böyle insanlar hayatlari boyunca kaybolmaya mahkumdurlar.
yabanci ülkelerde, şehirlerde haritasiz gezdikleri anda istisnasız kaybolurlar, zaten harita okumada da başarılı değillerdir. sadece yabancı ülkelerde kaybolmazlar üstelik, kendi şehirlerinde, kendi okullarinin içinde, bazen başka okullarda kaybolurlar (itü'nün maslak kampüsünde karanlik ve çamurlu bir gecede kaybolmak ne demektir, böyle bir sergüzeştten geçerler), bazen kendi şehirlerinde yol soranlara, yol sorduklarına ve taksi şoförlerine (iyice zevzek görüntüsü çizmemek için) "ben yeni geldim de istanbul'a" dedikleri vuku bulur. yolları, yerleri hiç bilmediklerinden, bilhassa az tanıdıkları bir muhitte bindikleri her takside "acaba kaçırılıyor muyum" paranoyasına kapılır, arka koltukta şaşı ve tikli taklidi yaparak şoförün motivasyonunu kırmaya çalışırlar. yabancı bir ülkede, bir evde bir ay kaldıktan sonra bir akşamüstü evin anahtarının neden bir türlü uymadığını keşfetmeye çalışır, sonra yanlış eve girmeye yeltendiklerini yer yer kederle yüklü bir neşe içinde idrak ederler. arkadaşları daha önce beraber gidilmiş yerlerde buluşmak üzere randevu verdiklerinde, oraya nasıl gidiliyordu, bilmiyorum diyerek, artık olayı benimsemiş arkadaşların acımayla karışık bir sevecenlikle yüklü bakışlarıyla karşılaşırlar. yanlışlıkla erkeklerin soyunma odalarına girmelerinin sebebi de budur, başka bir şey değildir (bkz: yanlislikla erkeklerin soyunma odasina girmek).
evet, işte böyle... dalgın ve dikkatsizdirler, zeka katsayilari da çok yüksek değildir belki. ama hor görmeyelim, sevelim onları, bağrımıza basalım, yardımcı olalım.
rte'nin küba'da atatürk büstünü ziyaret etmesi
-
etmemiştir, ettirilmiş olabilir. şimdi elin kübalısı türkiye cumhuriyeti cumhurbaşkanı'nın ''atasını'' sevmediğini, çekemediğini nereden bilsin?
- atatürk'ün büstünü ziyaret etmek ister misiniz?
+ hmmf olr tmm yea.
olay böyledir kesin.
robert de niro al pacino tamer karadağlı
-
(bkz: cumartesi pazar pazartesi)
vallahi de korkmuyoruz sizden billahi de
-
hayatım boyunca haksızlığa karşı böyle isyan edip konuşan bir kaç kişi gördüm
londra'ya yürüyen iskoçların feryadı. ingiltere madenlerinde ölümüne çalıştırılan işçilerin öykünüşü desem... "oo nasıl böyle bir şey olabilir, nerede insan hakları, silerler böyle işi" gibi bir çok tepki oluşturdu.
bu adamlar soma'lı madenciler. sen, ben yani. yeter artık, birileri tepki koymalı. ister sosyal medya, ister sınıf, ister kahve ve yahut ev. ünlemlerle konuşma zamanı geldi.
devleti yönetenler zenginleşmek için çırpınırken halk eziliyor. ölüyoruz merkez. kimsenin haberi yok...
müşteriye yapışan tezgahtar
-
geçenlerde sırf empati yapabilmesini sağlamak amacıyla güzelce olanlarından bir tanesini evine kadar takip ettim.
beyoğlu karakolu'ndan yazıyorum şu an. ortam mis.
marvel's spider-man
-
oyunu yaklaşık 4 saat oynadım.
oyun harika olmuş. zaten iyi bir oyun geleceğini bekliyordum fakat beklentimin ötesinde. daha iyisi yapılamazdı herhalde. grafikler harika. şehirde boş boş ağ atıp dolaşmak bile acayip zevkli. oyuna bir fotoğraf editör bölümü koymuşlar sırf onla uğraşmak bile başlı başına bir zevk. öyle ki spider'man'e selfie çektirebiliyoruz. selfie esnasında gözünün kısıklığına kadar ayarlayabiliyoruz.
oyun müthiş olunca tabi hikayede pek ilerleyemedim. haritada ne kadar yan görev çıkarsa allah ne verdiyse yapıyorum oyun süresini uzatmak için. yan görevlerde şehirde gerçekleşen rastgele suçlara spidey-cop olarak müdahale edebiliyoruz. değişik değişik senaryolar var. bazısında bu suçlular hareket halinde bir arabada oluyor. ağ ata ata aracı takip ediyoruz. üzerine zıplıyoruz etkisiz hale getiriyoruz vs. inanılmaz. backpack denilen çantalar var haritanın değişik yerlerinde. bu çantalarda spider-man dünyasına ait çeşitli eşyalar vs. bulunabiliyor. hoş olmuş. şehirdeki landmarkların fotoğraflarını çekiyoruz. bunlar bize landmark puanı veriyor. rastgele suçları engellediğimizde crime point kazanıyoruz. bu puanlarla yeni suitler, yeni suitlere ait skiller, gadgetlar vs. geliştiriliyor. oyunun daha başlarında olduğum için daha sonra açılacak şeyler de var. onları göremedim. bayağı sindirerek oynuyorum.
her şey çok iyi düşünülmüş.
oyunun tek eksisi türkçe altyazı olmaması olmuş. ne olurdu la şu oyuna türkçe altyazı ekleyeydiniz?
velhasıl, oyun ps4'te oynadığım en iyi ilk 3 oyun arasına girer. god of war'ı da çok beğenmiştim mesela. ama spider-man'i oynarken ki kadar büyülenmemiştim. yılın oyunu olmaya aday gerçekten.