hesabın var mı? giriş yap

  • vay be tam 20 yıl geçmiş aradan. o zaman 15 yaşında tıfıl bir lise öğrencisiydim. aylar öncesinden kadıköy vakıfbank şubesinden (orada satılıyordu) biletimi almış, heyecanla beklemeye koyulmuştum. bizim jenerasyon o zamanlar , beyoğlu'ndaki gitanes, roots(hakları ödenmez) gibi barlarda davul seti öne hareket etmesin diye önüne sırmakeş damacanaları konan ortamlarda konser izliyoruz.

    babamdan zar zor sabahlama izni alıp bir gün önceden bir arkadaşımla beraber yeni açık tarafındaki saha içi girişin(itfaiye,ambulans girişi) oradaki kaldırımda kah uyuyup kah bira içerek bekliyoruz. ertesi öğlen(çok sıcaktı) kapıların açılmasıyla hurra içeri... o zamanlar inönü stadındaki vizyonumuz recep çetin,nartollo,hakan şükür, ha bilemedin sinan engin izlemek olduğu için metallica büyük olay.

    öğlen 14:00 gibi içerdeyiz. hemen sahnenin soluna doğru jason'ın çıkacağı tarafa konuşlanıyoruz. öndeki güvenlik şeridinin 1 metre gerisindeyiz. doğru düzgün uyuyamamanın ve sıcağın etkisiyle yerde oturuyoruz. ama saat 15:00 gibi kitle ayaklanıyor ve metallica'nın sahneden indiği saat 23:30'a kadar ayakta kalıyoruz (ergen enerjisi).sahnenin içinde snake pit denilen özel bölmedeki şanslı izleyicileri görüp hafif kıskançlıkla sövüp sayıyoruz. yalan yok hala da söverim bu komprador ibinelere...

    metallica 21:00 gibi sahneye çıkıyor. ya settar, creeping death! aman tanrım !!! ortalık yıkılıyor... jason newsted yeni kestirdiği saçları, harley davidson t-shirtu, nike air jordanları ile karşımızda. batman petrol spor'a messi gelmiş gibi bir halet-i ruhiye içinde mal mal bakıyoruz. kürre-i arz durmuş vaziyette.sahnenin iki yanında dev ekran var. lan benim evime daha pc girmemiş hala commodore 64 kullanıyorum o dev ekranlar kara şimşek teknolojisi resmen. anca ikinci, üçüncü parçalarda kendimize geliyoruz. deli pogo dönüyor kızlı erkekli. arada elemanlar bira içiriyorlar seyircilere elcağızlarıyla. yaklaşık 2-2,5 saatlik harika bir setlist ve konser.hemde fişekli patlmalı. boru diil o zamanki en çok satan albümün turnesini izleme şerefine nail oluyoruz. bir zafer, sanki bir devrim !
    konser sonu saha içinden kapalı tribüne geçiyoruz. tartan pistten yürürken beyaz reebok pumplarım turuncuya dönüşüyor. hayatında çakıdan başka aksiyon olmamış bir ergen için tarif edilemez bir haz.

    laneth dergisi konser sonrası sayısında "herkes oradaydı kime ne anlatacağız" diyor. adamlar haklı tabi.

    esas kafamı kurcalayan ise sibel gökçe, lars ile harika bir gece geçirdik diye gazetenin birine demeç veriyor. bu kulunuz da yıllarca atlas pasajındaki dükkanın önünden geçerken bir an içeri dalıp sibel gökçe'ye bunun gerçek olup olmadığını sorma isteğiyle yanar durur biçare...

    o gün orada olan herkese benden çay: )

  • okudum. çok uzun diyenlere özet geçiyorum. her rezalet gibi buraya yazacağım aklima gelmezdi diye başlıyor. pizzada böcek yok, kil yok, gramaj yerinde. soğuk hava bahane edilerek pizza geç gelmiş kurye ile tartışma çıkmış.laf sokmuş kurye. bedava yemek istiyorsan git cami var karşıda orda ye demiş.
    arkadaş sinir yapmış buraya yazmış.
    pek rezalet değil.

  • hot wheels facebook gruplarında, youtube yorumlarında gördüğüm kadarıyla her gün hobiye onlarca insan katılıyor ve en başta sordukları sorular hep aynı. buraya bakanlar için bir kaç temel bilgi verelim;

    öncelikle şunun adını koyalım ülkemizde bir çok insan toplayıcı, koleksiyonerlik bambaşka bir boyut. koleksiyonerlik selpak gibi, sana yağ gibi markaya isim veren ürünler gibi evrilmiş bir tanım ama hadi kendimizi düşürmeyelim koleksiyoner olalım.

    regular, lisanslı, fantazi model nedir?

    aslında hotwheels'in böyle bir ayrımı yok, yolda gördüğümüz araba kutunun içindeyse ona lisanslı diyoruz (hot wheels honda, ford gibi firmalara para ödeyerek logoyu kutunun arkasına basıyor), regular ise, premium (car culture, boulevard.. falan gibi) veya sth olmayan modeller için kullanılan terim. ördek mördek olanlara fantazi diyoruz. (istisnalar var, özetle bu şekilde, sen miskette keplik dersin ben kaflik derim)

    th, sth nedir?

    th'nin açılımı treasure hunt sth'nin açılımı da super treasure hunt. "hazine avı" ve "tutankamon'un kayıp hazinesi" olarak türkçeye çevirebiliriz. oranlarını bilmemekle birlikte kutu açılımı videolarından edindiğimiz tecrübelere göre her kutudan ortalama 1 adet th çıkıyor, sth ise 700-800 de 1 gibi bir oranla çıkıyor ama biz onu "binde bir" olarak kabul edelim.

    aslına bakılırsa th'nin hiç bir olayı yok, arabanın üzerinde fazladan bir hotwheels logosu var rengi, deseni değişik. değeri aldığımız fiyat neyse o, hiçbir esprisi olmamasına rağmen denk gelirse modeli beğenmesem bile aşırı mutlu olup satın alıyorum.

    sth'de ise durum biraz daha farklı, boyası metalik ve/veya regular modelden değişik ayrıca tekerlekleri kauçuk , değeri (satış fiyatı x10 ile x40) arasında değişiyor ama burda fiyatı belirleyen talep her zaman olduğu gibi. bunu satın almak, satmak veya sahip olmak çok bir şey olmasa da bulmak hayatımda aldığım en yüksek hazlardan biriydi. ortalama geçen matematik sınavından 5/pekiyi almak gibi, şampiyon olmak gibi bir duygu yarattı bende.

    case nedir?

    case'in türkçesi yok, keys aşağı keys yukarı. bildiğin kutu işte de video çeken kardeşler case dedikleri için oturmuş bir kalıp. yine normal yani regular modeller üzerinden konuşursak bir case 72 adet ürün içeriyor. dikkat edilmesi gereken husus bir kutu aldığımızda 72 farklı arabamız olmuyor maalesef, aynı modelden 3-4-5-6 adet araç çıkabiliyor. yani burası biraz karışık ama sondan başa doğru gidelim;

    hotwheels şu an için her yıl 250 model çıkarıyor, tüm koleksiyonu tamamlamak için bütün case'lerden almak gerekiyor, yani atıyorum a case'inden mazda çıktı diyelim honda b case'inde. koli koli alayım koleksiyonu tamamlayım demek mantıklı değil o yüzden.

    mini seriler nedir?

    bunun bir adı yok ben uydurdum, belki de bir yerde duymuş olabilirim. yıllık 250 araç çıkıyor dedik ya, onlar da kendi içinde 5'li yada 10'lu gruplar halinde serilere ayrılıyor. örneğin; factory fresh, japan, flame, screen time gibi gibi minik seriler var. artık bunları biriktirmek kişinin ilgisine kalmış bir şey. zaten bu tarz serileri tamamlamak için market market, oyuncakçı oyuncakçı geziyoruz, hazine avı da ordan geliyor. mesela bazen 7-8 ördekten başka bir şey kalmamış reyonda haftalardır aradığın bir model olabiliyor. aynı şekilde sokak arasındaki bir milyoncuda kırtasiyede efsane arabalar bulunabiliyor.

    kısa kart, uzun kart, premium nedir?

    ülkemize gelen en yaygın model kısa kart olarak tanımladığımız model, 2021 itibariyle ortalama satış fiyayı 10,90. 3 harfli marketlerde 7,90'dan 8,50'den 9,90'dan satıldığı da oluyor, kırtasiyede 14 liraya satan da oluyor. normal oyuncakçıda sepet içinde duranlar bu.

    uzun kartlar biraz daha farklı 20 birim fiyat ortalamasında gidiyor, genelde özel seriler örneğin hızlı ve öfkeli gibi, komple nikelaj arabalar gibi popüler kültüre hizmet eden araçlar yer alıyor. özetle, bu işin müşterisi zaten bizim için kümeste, kaçtan satarsak alırlar diyerek yapılan bir şey bana göre.

    premium ise 30-35 yaş üstü kardeşlerimin sürekli anlatıkları "ulan bana almanya'dan gelen bir küçük araba vardı, dehşet bir şeydi, kayboldu gitti, şimdi bulsam 1000 lira verip alırım" dediği o demir arabalar. tamamı metal ve lastikleri kauçuk kısıtlı sayıda ve talep görecek şekilde yapıldıkları için 35-40 lira gibi bir fiyata satılmasına rağmen bulmak için çaba göstermek gerekiyor. maalesef 5'li seti 200 lira gibi bir bütçeye maloluyor ama ele alıp şöyle bir tartınca değdi hissi veriyor.

    kapalı kutu vs açık kutu?

    hobi veya koleksiyoner olarak toplayan arkadaşların yaşadığı en büyük ikilemlerden biri. doğrusu; kutusunu hiç açmadan mümkünse hiç yıpratmadan saklamak ve/veya sergilemek ama bu şart değil, sen kutuyu açarsın kutusunu ayrı modeli ayrı sergilersin, kutusunu anında parçalar atarsın sadece modeli sergilersin bu tamamen kişiye kalmış bir şey. unutulmaması gereken kısım 25 yıl sonra kutulu ürün x100 yapabilecekken kutusuz ürün x50 yapabilir. (rakamları afaki veriyorum, değeri alıcı belirler) benim gözlemlediğim kadarıyla arkadaşların çoğu sadece araca odaklanıyor, dokunmak, sürmek sonra sergilemek istiyor. kişisel olarak belli başlı serileri kapalı kutu olarak saklıyorum.

    id nedir?

    bu işin biraz ticari ve app kısmı, bizi çok ilgilendirmiyor, işte parkur yaptın diyelim bir noktadan geçen id arabasını cep telefonundan görebiliyorsun. ilerde tüm araçlar id olur o başka mesele ama 40 sene önce tüm araçların premium kalitesinden şimdiki regular kalitesine düştüğünü gözlemleyince pek de umutlanmamak gerek.

    matchbox, majorette, greenlight, mini gt kıyaslaması

    bu markalar için rakip veya muadil kelimesini kullanmak bana göre çok doğru değil, matchbox ve hotwheels'in fabrikası mattel, kardeş firma diyebiliriz. majorette, greenlight ve mini gt'nin olayı da kalite ve detay diyerek giriş yapıp bırakalım.

    hot wheels yarış setleri

    bir şekilde alıyoruz ama bizi ilgilendiren kısım yollar ve virajlar, onu da yapan çok az kişi gerçi. marka'nın bilinirliği ve devamı için olumlu bakıyorum. çocukların oyuncaklarını hobiye ve koleksiyona döndürmesi için güzel bir başlangıç.

    arkadaşlar değerli mi? alınır mı? kaç para eder?

    sık sorulan sorulardan bir tanesi. istediğin her şey alınabilir, istediğin her şey toplanabilir. güncel modellerden mercedes 500 ü hobici olmayanlar bile alıyor, herkeste var, herkes özenle saklıyor ama mesela ördek araba öyle değil, sadece çocuklar alıyor, ölesiye oynuyorlar, ya kaybolur ya kırılır, şimdi 20 sene sonra gelip "arkadaşlar kapalı kutu ördek arıyorum" diyen biri çıkarsa hiç şaşırmamak gerek. tavsiyem şu; elinize alıp kararsız kaldığınız bir model olursa onu mutlaka alın. 5 kere elinizini tersiyle ittiğiniz aracı market market ararken bulursunuz kendinizi. üzülerek bir not düşelim; ülkemizde bir çok şeyi bir çok kişi satmak için alıyor, 10 liralık araba için 25-50 lira isteyen insanları görmek heves kırıyor. hobi'de esas satmak/almak değil takas olmalı, hediyeleşmek olmalı.

    saklama, sergileme nasıl yapılır?

    çok sorulan ve aslında hobinin en zor kısımlarından biri bu. instagramda ve web'de bir çok stand bulmak mümkün, sözüm ona ekonomik olanları kontraplaktan yapılıyor, şık duranları pleksi denilen şeffaf malzemeden yapılan standlar ama bence çok pahalı. ayrıca maalesef deprem ülkesinde olduğumuz için ve toz koruması için kapaklı olarak tercih edilmesi gerekiyor. bu konuda tamamen koleksiyonerin zevki ve bütçesiyle doğru orantılı. hot wheels stand veya diecast stand olarak arama yapılarak modellere bakılabilir.

    türkiye'de fiyatlar ucuz mu?

    hem ucuz hem pahalı, amerikada ürünler black friday'de 0,65 dolara kadar düşüyormuş ama bir kaç kez güncel modellerin 1,39 dolara satıldığını gördüm, avrupa fiyatları da benzerlik gösterir, türk lirası karşılığı ucuz olduğu için zaten üzülmemize rağmen birim karşılaştırması yapıldığında kahrolmamak elde değil. bu her şey için geçerli ama bizde de keşke 1 birim olsa ve case case alıp koleksiyonumuzu tamamlasak, fazla olanları çocuk esirgeme kurumuna bağışlasak ne güzel olurdu. bu arada küçük bir not : kullanılmış oyuncaklar çocuk esirgeme kurumuna bağışlanmaz.

    hobiden soğumak

    ülkemiz şartları düşünüldüğünde çok rahat olabilecek bir şey ama kısa bir dönem yapılsa dahi mutluluk veren bir hobi ki halen soğumuz değilim. en büyük etken yine her zaman olduğu gibi satmak için alanlar ve ülkemize gelen kısıtlı sayıda ürün.

    araçları gruplandırma

    bizde gelen büyük gruplandırma japonculuk, reel hayattaki japoncu kardeşler hobide de japonculuk yapıyor, sadece orijinal tasarım biriktirenler de çoğunlukta, minibüsçüler var, fast and furiuos biriktirenler çok, beğendiği her şeyi alan toplayıcılar çok, ralli arabaları vs. vs. bu da oldukça kişiye özel.

    genel itibariyle aklıma gelen, yeni başlayanların merak ettiği konular bunlar, bir faydam olduysa bir ördek alır gönderirsiniz artık. bu arada ördek ördek deyip dalga geçtiğimize bakmayın, aerodinamiğinden nedir bilmiyorum pistte en iyi gidenlerden biri ördek.

    koleksiyonla kalın, hobiye başlatın...

  • doğrusu, çorum'da yandaşa 160 milyon lira aktarmak için yapılan stadyum olmalı.

  • 5-6 yaşlarında iken [1992-93] yaşadığım ve hayatta garibanlık sebebiyle başıma gelen en acı olaylardan birini paylaşmak isterim.

    izmir'in küçük bir ilçesinde yaşayan 5 çocuklu fakir bir aileydik. babam iş bulunca çalışan ama beş çocuğa yetişeyemen bir badanacı [duvar boyacısı] ydı.
    elektriksiz, susuz farklı evlerde aralıklarla 7-8 sene kadar rezilce yaşadık. ailecek yoksulluğun ve muhtaçlığın her türlüsünü gördük. camiden, mezarlıktan su taşıdık, pazar bitimi ucuz sebze meyve almaya, toplamaya gittik. daha neler neler...

    neyse, bir yaz akşamı annem ve 5 kardeşimle parktan eve dönmüştük. koşup oynadık derken o kadar susamışım ki, eve girer girmez hemen koşup tahta dolabın içindeki bulduğum ilk şişeyi kafama diktim. zira evde buzdolabı bile yoktu.

    ansızın içime bir ateş düştü, boğazıma bir bıçak saplanmış gibi oldu. can acısından ve boğazımdaki yanmadan sesim bile çıkmadı, gözlerimden kanlı bir yaş gelmeye başladı, boğuk sesler çıkara çıkara köpürmeye başladım. meğer evde aydınlanmak için kullandığımız gaz yağı bitmiş, annem de bakkaldan gazyağını yeni alıp gelmiş ancak aceleyle evden çıkarkan ulaşamayacağımız bir yere koymayı unutmuş.
    içtiğim suya benzer sıvı gazyağıymış. gırtlağım ve ses tellerim oracıkta parçalandı...

    annem durumu farkedince çığlık çığlığa beni kucağına alıp büyük ablamla birlikte hastanaye koştu, taksi vs çevrede yok, arabalarsa tek tük geçiyor. yolda babama ve sarhoş bir arkadaşına rastladık, onlar da geri dönüyorlarmış. bu kez onlar da peşimize takıldı bir süre sonra acil servise vardık. ben olanı biteni fragmanlar halinde hatırlıyorum. acilde önce litrelerce suyla midemi yıkadılar, daha sonra yine belki bir litre kadar zeytinyağını mideme bastılar ve ambulansla behçet uz çocuk hastanesi'ne bizi sevk ettiler.

    birkaç gün hastanede yatmışım, uyandığımda babam ve ablamın çok acıktıkları, simit alacak kadar bile paraları olmadığı ve benim kurtulduğuma dair sevindirici haberi ilçedeki anneme verecek bir telefonu edemediklerine dair bir yürek burkan bir konuşmaya şahit oldum. ikisi de yoksulluktan canlarindan öyle bezmişlerdi ki ben ayılınca önce usul usul sonra da hüngür hüngür ağlamaya başladılar. zavallı annem kim bilir o iki gün zarfında ne hissetti, nasıl kendini teskin etti bilemiyorum.

    kendimi toparladıktan sonra hastaneye babamın bir senet imzalayıp bırakarak bizi çıkardığını, ilçeye giden dolmuşlara yalvar yakar veresiye binerek eve geldiğimizi hatırlıyorum. boğazım ve ses tellerim aylarca kendine gelemedi, konuşamadım. az buçuk sesler çıkarmaya başladığımda da sesim ergenlik çağına yeni girmiş akordsuz bir oğlan çocuğu gibi çıkıyordu. fakat katı gıdaları belki bir sene kadar rahatça çiğneyip yutamadım.

    sonraki yıllarda hayatı toparlamak ve ailemin güçsüzlüğüne inat güçlenmek için elimden geleni yaptım, babamın babası, ablalarımın abisi rolüne büründüm, küçük yaşta çalışmaya başladım. para, pul, itibar, kariyer vs hepsini tek tek söke söke kimsenin de hakkına girmeden çekip aldım. ailemi yoksulluk girdabından bir şekilde çıkardım.
    ramazan ayları başta olmak üzere büyüdüğüm semtlerde tıpkı bizim gibi yoksul ailelere elimden geldiğince son 8-10 senedir yardım etmeye çalışacak bir hale geldim.

    kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmazmış derler. soğuk su işi bende yıllar geçtikçe takıntıya dönüştü, o günden sonra asla ılık ve sıcak su içmedim, içemedim. yaz kış dolapta her daim soğuk su bulundurdum. beni yakından tanıyan evine gittiğim veya evime gelen herkes mutlaka soğuk su ikram etmeye yoksa da mutlaka ılık su dolu bardağın içine buz atıp getirmeye başladılar. zira kimseye açıklayamasam da o soğuk suyu içmezsem sanki yine içimin yanması başlayacakmış gibi hissediyorum...

    kıssadan hisse çevrenizde yardıma muhtaç birileri varsa mutlaka bir şeyler yapmaya çalışın, kimin hayatına nasıl dokunacağınızı bilemezsiniz...

  • - yatak odasındayken havaya 3 el, yere 3 el, sonra da hanıma 3 el sıkıp uyarıda bulunursan ceza almıyormuşsun kanka.