hesabın var mı? giriş yap

  • david le breton'a ait bir tanım olan başvuru yüzü, insanın içselleştirmiş olduğu yüz imgesidir. yüzü için referans olarak kabul ettiği tek yüzdür. kendisini düşündüğünde başvuru yüzü çağrışır.

    başvuru yüzü gençliğe aittir ancak yıllar geçse bile zihindeki varlığı sürer. bir fotoğrafını ya da aynadaki aksini inceleyen kişi kendini başvuru yüzü ile karşılaştırır. yaşlandığımızı bize hatırlatan ilk şey, başvuru yüzü ile karşılaştırdığımız güncel simamızdır. nostaljik bir duygu ile yapılır bu karşılaştırma.

    plastik cerrahiye en sık başvuru nedenlerinden birisi, başvuru yüzüne en yakın ifadeyi yüze sabitlemeye dair nafile çabadır. başvuru yüzü bireyin en olumlu anımsadığı kimlik duygusunun da çağrıştırıcısıdır. ona bu denli güçlü tutunulmasının bir nedeni de kimlik duygusu ile bu bağlantısıdır.

    başvuru yüzünü canlı tutan şeylerden biri de bizi o yüzle anımsayan sevdiklerimizdir. aile, partner, arkadaşlar gibi seneler boyu duygusal yatırım yaptığımız ve bize yatırım yapan insanlar, bizi başvuru yüzümüzle hatırlar. yaşlandıkça hem başvuru yüzü ile güncel simamız arasında fark açılır hem de o yüzü hatırlayanlar yavaş yavaş hayatımızdan çıkar, böylece başvuru yüzünün yitimi duygusu güçlenir.

    hayatta - hayatın kendisi dahil - her şey geçici olduğu gibi, görünümler de geçicidir. bazen insan zihni bu geçiciliği zihninde ve hatta bedeninde durdurmak, bilinçdışında ölüme başkaldırmak ister. başvuru yüzü, belki bir açıdan da bu içsel çatışmanın bir parçasıdır.

  • 2000 lerin başında geçiyor olay.arkadaşım fefe binbir güclükle lada tavria diye bir araba aldı. ama anlatamam yarabbin nasıl dandik bir araba, böyle birsey olamaz, her gün ve her saniye arıza yapıp yolda kalıyor. tamirciler bıktı bizimle ilgilenmiyor. satmaya çalışıyoruz, kimse almıyor...
    neyse bir gün -artık hangi hastalikli beynin fikriyse- bu arabayla pikniğe gitmeye kalktık. haliyle yolda bozuldu ama bizde endişe yaratmıyor artık bu durumlar, ite dürte getirdik bir agaç altına. mangalı yaktık, biraları ictık akşam eve dönuş saati geldi.eee her zamanki gibi bas bas çalışmaz, bir de inadı gibi yokuş felaket dik. neyse iki kişi geçtik arabanin arkasına geberiyoruz ama milim milim ancak gidiyor. sonra ne oldu bilmiyorum buzadam herhalde daha kuvvetli itneye başladı, araba bayağı hareket etti. zaten dişımizi sıkıp rampanın başına çikarsak yeter, diye düşünüyoruz.
    uzatmayayım rampanın başına gelip son bir kuvvetle ittirdik araba iyice hızlansın diye. aynen düsündüğümüz gibi rampa aşagı cilgınlar gibi gitmeye basladi hurda ama hala çalişma emaresi yok. ben var gücümle direksiyonda olan arkadaşa bagirdim "fefe 2 ye tak kontaği aç, vurdur laaannn"
    ve sevgili dostlar bağirmami muteakip çizgi filmlerde olabilecek bir efektle birbirimize baktık ki, direksiyonda olmasi gereken fefe, kanli canlı yanimizdaydı ve mal mal yüzumuze bakıyordu.demek arabayi bu kadar rahat itebilmemizin sebebi de buydu...
    yokuş aşağı son sürat ormana dalan arabayı keder ve gülme krizi arası bir hisle izliyorduk. araba önce ağaçlara vurdu sonra takla atmaya başladı, takla atma sesleri kesilince fefe'den 'kurtulduk en azından aq' tarzı bir cümle çıktı. kimse konuşmadı, kimse kimseyi suçlamadı. mangalı tekrar yaktık, biraz daha bira içip gülme krizi bitince eve döndük.

  • her bu tarz video izlediğimde, atatürk'e çok daha büyük saygı duyuyorum. düşünsene bu insanların 100 yıl önceki versiyonuyla neler başarabilmiş...

  • yedi yıl önce ülkemizde polisler, ali ismail korkmaz'ı döve döve öldürdüler. döve döve. hiçbir suçu, günahı, yanlışı yoktu. daha iyi bir yaşam istediği için öldürüldü.

    almanya'da gerçekleşen bilmediğim bir olay üzerinden nefret kusacak değilim. ama o zamanlar tepki göstermeyenlerin şimdi dış güçler demesi de gülünç olur. kendi ülkesinde medeniyet olmayan bizler, başka ülkelerin asayişlerine had bildirebilecek mertebede değiliz.

  • 1. hicbir ulke duzenli, kalabalik, saglam bir ordusu olan baska bir ulkeye kolay kolay saldirmaz. bor gibi bir maden icin asla saldirmaz. (tabii bor cok onemli bir madendir ancak hicbir vadede bu kadar buyuk bir sava$in masraflarini cikaracagini sanmiyorum).

    2. bu sava$ cikmadan cok once buyuk yiginaklar yapilmasi gerekir ki o yiginagin yapildigini turkiye gibi istihbarat te$kilati iyi olan bir ulke cok onceden haber alir.

    3. turkiye nato ve birle$mi$ milletler gibi organizasyonlarin en onemli uyelerinden birisidir.

    4. kitabi okumadim ama bor madeni icin sava$ cikiyorsa feci $ekilde red storm rising'den araklanmi$ bir kurgu gibi geldi bana. red storm rising cok daha mantikli bir nedene dayaniyordu (petrol).

    5. boyle bir sava$ olursa 600bin ki$ilik ordumuz bir anda milyonlara cikar. amerika turkiye'ye cok uzak bir ulke oldugu icin bu kadar kapsamli ve zor bir sava$ icin yeterli lojistik destegi saglayamaz. saglamaya kasarsa ekonomisi bayagi yipranir. peynirin kilosu 50 dolar, cift ka$arli tost 35 dolar olur.

  • kesinlikle budur

    debe editi: biliyorum debe editi konusunda çok rahatsızsınız ama mecburum bunu yapmaya.

    iki gün önce balkonumuzda yavru bir serçe bulduk. yağmurdan ıslanmış. sanırım çatıdaki yuvadan atılmış. yeni yeni uçma antrenmanları yapıyor. aldık bir kutuya koyduk. dinlendi kendine geldi. kurudu. çok fazla yemese de kedi maması, bulgur şeklinde bir karışım yapıp bu karışımı sulandırarak iyice ezdik. sonra şırınga ile besledik. suyunu falanda içti. şimdi evin içinde uçacak konuma geldi. perdelere falan konabiliyor yani uçma yönünden bir sorunu yok.

    size sormak, danışmak istediğim özellikle bu işin uzmanı (bilhassa veteriner) olan kişilere; bu serçeyi bugün çatıya bırakmak istiyorum tekrar yuvasına dönsün diye. ama bazı kaynaklardan annenin ve kardeşlerinin onu artık yuvada istemeyecekleri ve dışlayacakları yönünde. acaba böyle bir şey var mı? yoksa gönül rahatlığıyla yuvasına bırakabilir miyim? ya da tek başına doğaya salsam kendi başına hayata tutunabilir mi? kendine yeni bir yuva kurabilir mi?

    teşekkür ederim arkadaşlar. bir kere daha debe editi yaptığım için herkesten özür dilerim.

    edit2: sanırım kuş yaşabilecek. yuvaya kabul görmese bile uçup kendi başına yaşabilecek durumda. yardım eden yazarlara teşekkür ederim. bu debe editi akşama kadar silinecektir. kuşun fotolarını da ekliyorum
    http://img503.yukle.tc/…age.php?id=2006img_8014.jpg
    http://img503.yukle.tc/…age.php?id=8816img_8015.jpg

    son edit: bu sabah itibariyle kuşu sağ salim uçurduk. korku ve heyecanla başka binaların çatılarına kondu ilk başta ama takip ettim daha sonra yuvasına geldi. yuvadakilerle durumunu bilemiyorum ama zaten yuvadan ayrılabilecek olgunluğa erişmiş. uzman arkadaşların yardımıyla bu işi hallettik. yardım edenlere teşekkür ederiz.

    kuş uçtu beybi :)