hesabın var mı? giriş yap

  • ayak kokusu, genel olarak, kötü ayakkabı giymek ve ayaklarda oluşan bakterilerin çoğalması ile ortaya çıkar. plastik, hava almayan ayakkabılar kötü kokuya davetiye çıkarır. deri ayakkabılar ise ayakların nefes almasını ve nemin dışarı çıkmasını sağlar. bakteriler gibi diğer bir mikroorganizma türü mantarlar da ayaklarımızda beslenip çoğalabilir. ayrıca stres, aşırı terleme de bu durumu çoğaltan faktörlerdendir. teri emecek çoraplar giyip, deri ayakkabı kullanarak, her gün çorapları değiştirip, ayakkabıları iki üç gün ara ile kullanmak ve her akşam ayakları yıkayıp kurulamak sureti ile kokuların oluşumuna "dur!" demek mümkündür.

    ancak bunlar yapılmadığında oluşan ayak kokuları için ne yapılmalıdır? öncelikle potasyum permanganat diye eczanelerde bulunan; koyu menekşe renginde, klorun potasyum manganata etkisi ile elde edilmiş kristal yapılı bir tuz vardır. leğene koyduğunuz sıcak suyun içine bir tablet atınız ve bir süre ayaklarınızı onun içinde tutunuz. dezenfektandır. bakterileri öldürür. deriyi kurutur. mantarları kökünden halleder. kahverengi bir leke bırakır. ancak zamanla bu leke kaybolur. zehirli bir madde olup ağız ile teması olmamalıdır.

    ayakkabılarınız için de şöyle bir formül önerelim: sodyum bikarbonat ya da soda kimyasal formulü nahco3 olan bir kimyasal bileşik vardır. çok ucuz ve bakkallarda "karbonat" ismi ile aradığınızda bulunur. karbonat içine yarısı kadar talk pudrasını karıştırınız. biraz papatya ve karanfili kahve değirmeninde un haline getirip bu karışımın için atınız. ayakkabılarınıza bu karışımı dökünüz ve bir gün bekleyin. koku, bakteri vs. kalmayacaktır.

    geçmiş olsun. teşekkür etmeye değmez.

  • basligi acanin yan masadakilere muhabbete ac olduklari icin olayin kismen mesru oldugunu ve hosteslerin ifadelerine guvenilmeyecegini ima ettigi olay. sene 2015 elin evli heriflerinin dovup tecavuz ettigi kadinin sikayetini kapatmaya calisan baska herifler var. hala guvenle konaklayamayacaginiz sehirler var cunku eli yuzu duzgun otellere gelen mevki sahibi bazi ayilar yemek yerken sohbet ettiler diye yan masadaki insana salyalanabiliyor ve saldirabiliyor. o mevkiye de herkes gelemiyor. demek ki okumusluk mevki meslek falan insani insan yapmaya yetmiyor, saglamasini da yapmis olduk.

    edit: imla
    edit: basligi acan sadece haber metni kopyalamis demissiniz ama basligi acan kendi yorumunu silmis. ben bu entryi o dogrultuda guncellemeyecegim, arz ederim.

  • kocasının enişte olmasını sağlayacaktır. çünkü bilinir ki pazarcılar kendisiyle sohbet edene göre karar verir kız tarafı ya da oglan tarafı olduguna.

    abi ve yenge

    abla ve enişte gibi.

  • hep gülesim geliyor lan... böyle o normal hallerini, o kayseri pastırması-erzincan tulumu-cağ kebabı-misis ayranı-adana şalgamı tadındaki konuşmalarını duyduğum "anneminen babamın" arkadaşlarımla tanışırken kibarlaşmasını, adeta bakingım sarayından yıllık izne çıkmış iki asilzade moduna geçmelerini gördükçe hep gülesim geliyor. aslında bu tavır, sanırım biraz evlada duyulan sevginin, biraz da tanışılan çocuğun ailesine "anne babası da çok kibar insanlar" şeklinde bir mesaj gönderme kaygısının sonucu. bir açıdan şaşırmamak gerek belki de: sonuçta yeni tanışılan insanlarla, hepimiz böyle bir "resmi" eda ile konuşuyoruz. mamafih, anne-babada bu "resmi" eda daha bi' komik duruyor gibi. yakından bakalım:

    aile içi yaşamdan gündelik bir kesit:

    - anne halı saha maçına gidecem, formam nerde?

    - cehennemin dibinde... yeteri bilirseniz yeterin galan. her işe ben koşuyorum, usandım be...

    - baba bende bozuk yok ya...para verir misin maç için?

    - anne hizmetçi, baba uşak.. yiyin pezevenkler yiyin...

    ***

    anne babanın arkadaşla tanışma seramonisinden bir kesit:

    - anne bakın bu enver...

    - merhaba enver, nasılsın canım? annenler nasıl? bizim canip hep bahsederdi senden, tanışmak bugüne kısmetmiş... ne içersin enverciğim? pastayla çay güzel olur diye düşündüm ama?

    - baba, enver'ler de beşiktaşlı ailece...

    - ooo demek öyle enver'ciğim? muazzam bir duygu olsa gerek...

    ***

    tamam, bu "muazzam bir duygu olsa gerek" kısmını salladım... ama anlayın işte, bunun gibi böyle gündelik hayatta size söylendiğine pek şahit olmadığınız kibarlık şahikası şeyler... ne bileyim lan, bana komik geliyor valla...

  • tek başınalıktan dolayı zamanla donanım kazanır.

    sigorta sarmak(eskiden vardı böyle bir şey), musluk contası tamiri, anten ayarlama, ay sonlarında mutfaktaki üç alakasız şeyle yenebilecek lezzette yemek yapma gibi konularda kendine yetecek denli bilgi sahibidir.

    kriz anlarını daha kolay savuşturur, sakinliği ve evinin huzurunu sever. dağınık ya da toplu kendine ait bir düzeni vardır. kendi kaosuna hakimdir. bu kaos içinde tuzluğun yeri değişse sinirlenebilir, normaldir.

    bulaşık makinası kullanıyorsa ilk bardak rafı dolar. tencere yemeği yapınca iki günden sonra kalan yemek sürünür. arada gaza gelip kiloyla meyve alır, ilkinden sonrası buzdolabında unutulur.

    pijamalarını, sünmüş ve yıkanmaktan incelmiş giysilerini sever. rahatına düşkündür. büyük temizliği de idareten olanı da bilir. evinin huyunu suyunu, çıkardığı sesleri bilir. en ufak bir yabancılıkta kulakları diker. yabancı sesini bilir ve hoşlanmaz.

    kendi kendini oyalamayı, idare etmeyi ve bir yalnızlık level'ı üstünde de sevmeyi bilir.